Lnas's place

Αυτή η ταμπελίτσα με ξετρελαίνει μόλις πηγαίνω σούπερ μάρκετ ή οπουδήποτε αλλού. Κάθε τι κυκλοφορεί ΠΡΕΠΕΙ να το δοκιμάσω. Από πατατάκια μέχρι… καθαριστικό για ρούχα. Πολλές φορές μάλιστα – όταν είναι ακόμη πολύ νέο το προϊόν – όταν δεν υπάρχει ταμπελίτσα, ανακαλύπτω μόνη μου τα νέα αυτά προϊόντα.

Για τους φίλους μου λοιπόν αυτό είναι καλό. Έχουν ένα “πειραματόζωο” για τα πάντα. Βλέπουν ένα νέο προϊόν και σκέφτονται αν είναι καλό. Μου κάνουν ένα τηλεφωνάκι και 9 στις 10 φορές το έχω δοκιμάσει ήδη.

Δεν θα ξεχάσω όταν είχαν βγει κάτι μαντηλάκια μιας χρήσης για καθάρισμα λεκέδων. Όλοι με έπαιρναν να τους πω εντυπώσεις. Βρε παιδιά, τα πήρα αλλά ξέρετε, εγώ δεν λεκιάζομαι σχεδόν ποτέ. Δεν ξέρω αν κυκλοφορούν ακόμη.

Ή άλλη φορά όταν βγήκε ένα αρωματικό σπρέυ για τα ρούχα για να μη μυρίζει ο καπνός του τσιγάρου μετά από ξενύχτι. Και αυτό το έχω. Παρόλο που εμένα δεν με ενοχλεί ο καπνός. Τον χρησιμοποιώ αν περάσω από κανένα σουβλατζίδικο.

Τις οδοντόβουρτσες μιας χρήσης που κυκλοφορούν σε διάφορες καφετέριες; Εγώ τις ανακάλυψα. Πήγα κάποια στιγμή τουαλέτα και γύρισα με νέο απόκτημα.

Τα “δακτυλάκια” οδοντόβουρτσες που δεν χρειάζονται νερό;

Τα πατατάκια με γεύση μπουγάτσα, με γεύση κοτόπουλο, τζατζίκι;

Όπως καταλαβαίνετε τα ανακαλύπτω όλα. (και όλα τα παραπάνω είναι πραγματικά προϊόντα)

Το κακό είναι όταν τα ανακαλύπτω, μου αρέσουν και μετά… χάνονται.

Εκεί τα “παίρνω” στην κυριολεξία.

Γιατί ρε φίλε βγάζεις πατατάκια με τζατζίκι και μετά τα εξαφανίζεις. Ξέρεις πόσες φορές γελούσαμε όταν τα τρώγαμε και ζητούσαμε και μια κολοκυθάκια;

Η τα πατατάκια με μουστάρδα; Προσοχή όχι κέτσαπ. Αυτά τα κρατήσανε. Είδαμε και πάθαμε να πείσουμε τον κινηματογράφο να φέρει τέτοια πατατάκια και εσύ πας και τα καταργείς;

Να μην ξεχάσω τον τόνο. Μια υπόθεση που πονάει. Βλέπω στα ράφια του σούπερ μάρκετ χωρίς ταμπελάκι έναν καπνιστό τόνο. Ουάουυυυ, κατευθείαν στο καρότσι (2 κιόλας, ευτυχώς). Τον δοκιμάζω. Τέλειος. Αρχίζω την διαφήμιση. Παιδιά, τέλειος. Τους λέω και με επιφύλαξη την μάρκα. Αρχίζει το τονοκυνηγητό. Πάνε στο ένα σούπερ μάρκετ, πάνε στο άλλο πουθενά ο τόνος. Με περνάνε για τρελή (όχι ότι δεν είμαι). Αρχίζω να ψάχνω και εγώ. Βρε παιδιά, εδώ ήταν σας λέω. Που πήγε… Ευτυχώς είχα ακόμη μια κονσέρβα στο σπίτι, τον πήρα στη δουλειά τον ανοίξαμε όλοι μαζί, τους άρεσε… Τελικά δεν είμαι τρελή αλλά ο τόνος πουθενά ξανά στα ράφια. Έχει γίνει πλέον ανέκδοτο.

Πάω σούπερ μάρκετ, αν βρω πόσους τόνους να πάρω;

Υ.Γ. Κυκλοφόρησε γιαούρτι με κάστανο.