Lnas's place

Χτυπάει το τηλέφωνο. Κάτι δεν της άρεσε … Κι όμως είναι εκείνος. Εκείνος που είναι το απωθημένο της. Που τον θέλει αλλά… ετοιμάζεται (εδώ και 5 χρόνια που τον ξέρει) να παντρευτεί. Τι θέλει τώρα; Καλά δεν ήταν ήρεμη; Γιατί την αναστατώνει;

Βρισκόντουσαν σπάνια. Στα κλεφτά πάντα. Μιλούσαν συχνά. Ξεκινούσαν όμορφα και κατέληγαν να βρίζονται. Πάντα το ίδιο σκηνικό. Είχε κουραστεί αλλά ένοιωθε αδύναμη απέναντι του. Ήταν το απωθημένο της. Και το ήξερε.

– Σαν τα χιόνια…

– Ναι.

– Τι έχεις καλέ; Ακούγεσαι λες και… άστο

– Καλά είμαι, μωρέ…

– Αυτά να τα πεις αλλού. Σε μένα μόνο αλήθεια. Τι έχεις;

– Προβλήματα.

– Με την Σ.

– Δε με καταλαβαίνει.

– Άχου μην κάνουμε αυτή τη συζήτηση, 5 χρόνια που σε ξέρω δε σε καταλαβαίνει. Ως πότε θα το συνεχίσεις αυτό;

– Τέλος πάντων. Άσε τα δικά μου. Εσύ τι κάνεις; Με ξέχασες καθόλου;

– Αφού είσαι αξέχαστος βρε γαϊδούρι… Δε μπορώ να σε ακούω έτσι. Βγες έξω από το σπίτι, πήγαινε μια βόλτα, κάνε κάτι…

– Θέλω να δω το “Φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη”.

– Άσχετο. Το έχω σε βίντεο. Αλλά σιγά μην έρθεις…

– Λες;

– Εγώ λέω, εσύ δε λες. Θα με αρχίσεις πάλι στις ωραίες ιδέες και μετά θα θυμηθείς ότι δεν μπορείς.

– Όχι, σήμερα μπορώ να το κανονίσω. Αλλά αν έρθω τέτοια ώρα θα πρέπει να με κοιμήσεις σπίτι σου.

– Να σε κοιμήσω αλλά μη σου μπαίνουν ιδέες.

– Έρχομαι.

Πανικός. Το σπίτι είναι μπάχαλο. Πως του ήρθε τώρα να μπορεί; Ποτέ δεν το έχει κάνει αυτό. Α, δεν θα παραγγείλουμε. Θα πάμε για φαγητό έξω. Και θα του πω να μην μείνει εδώ το βράδυ. Χτυπάει το τηλέφωνο. Χμ… δε θα έρθει τελικά, είμαι σίγουρη.

– Που να σε περιμένω;

– Ε, πήγαινε στο πάρκο και έρχομαι με το αυτοκίνητο. Θα πάμε για φαγητό πρώτα.

– Μην αργήσεις!

Τρέχει πανικόβλητη.

– Δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Μια κούκλα, όπως πάντα…

– Ευχαριστώ.

Στο εστιατόριο συζήτησαν αρκετά. Πάλι τα ίδια προβλήματα στο “γάμο” του. Πίεση, έλλειψη κατανόησης, οικονομικά… Πέρασε η ώρα.

– Αν πάμε τώρα να δούμε την ταινία, θα μείνω σπίτι σου το βράδυ. Είναι πολύ αργά. Αν πάλι δε θέλεις, αισθάνεσαι άσχημα, δεν πειράζει. Το καταλαβαίνω.

– Άσχημα αισθάνομαι αλλά έλα. Δε γίνεται να φύγεις τώρα. Είναι πολύ αργά και έχεις… ταξίδι.

Η ταινία τελικά δεν ήταν αυτή που έγραφε έξω από την κασέτα. Πάλι ρεζίλι έγινε.

– Να δούμε κάτι άλλο;

– Κάνε ότι θες…

Η ταινία ξεκινάει. Έρχονται πιο κοντά. Απομακρύνονται. Προσπαθεί να τον πείσει να πάει να κοιμηθεί. Να ξαπλώσει λίγο. Τελικά εκείνη πάει να ξαπλώσει. Ακολουθεί και εκείνος.

– Θα είμαι ήσυχος.

– Το καλό που σου θέλω. Ξέρεις, πιο είναι το κόλλημα μου. Και ήδη αισθάνομαι άσχημα.

– Εγώ θα έπρεπε να νοιώθω άσχημα…

Κοιμήθηκαν αγκαλιά. Το πρωί σηκώθηκε να φύγει. Ένα φιλί για καλό υπόλοιπο ύπνο και έκλεισε την πόρτα.

Η ζωή επέστρεψε στους κανονικούς της ρυθμούς.