Lnas's place

Με κάλεσε η Αννούλα σε ένα νέο παιχνίδι (πολλά δεν πέσανε αυτή την εβδομάδα;) που πρέπει λέει να πάρουμε το πρώτο βιβλίο που θα πετύχουμε μπροστά μας να το ανοίξουμε στη σελίδα 123 να διαβάσουμε (καλά και να μη διαβάσουμε δεν πειράζει) τις 5 πρώτες προτάσεις και μετά να μεταφέρουμε σε σας τις επόμενες 3. Όλα ωραία και καλά. Τελικά αυτό το παιχνίδι το διασκέδασα περισσότερο απ’ όσο φανταζόμουν.

Κάθομαι στο γραφείο μου. Κοιτάζω δεξιά βιβλία, αριστερά βιβλία πεταμένα, πάνω βιβλία. Ε, τι στο καλό ας ξεκινήσω από κάπου. Στην τύχη λοιπόν… Πιάνω το πρώτο βιβλίο. Φωτογραφία. Το δεύτερο τίτλος. (είναι και δεξιά αυτή η ρημάδα η 123 και βολεύει για τέτοιες εργασίες). Τελικά τα περισσότερα βιβλία που βρίσκονταν σε απόσταση αφής ήταν επαγγελματικά και φυσικά είχαν εικόνες ή λεζάντες άρα λοιπόν όχι 5 προτάσεις, πόσο μάλλον 8. Με έπιασε κατάθλιψη… Εγώ δε θα παίξω;

Σηκώνομαι να φέρω ένα σκαλάκι για να ανέβω πιο ψηλά στη βιβλιοθήκη. Χτυπάει το τηλέφωνο. Ούπς! Δίπλα στο κομοδίνο υπάρχει ένα ξεχασμένο βιβλίο. Το χαζεύω. Με πιάνουν γέλια. Αυτό το βιβλίο βρίσκεται εκεί περίπου ένα χρόνο και κάτι. Το είχα δανειστεί από την Κατερίνα (οι Ασμπετιανοί, ξέρουν) στην προσπάθειά μου να κατανοήσω κάποια πράγματα. Φυσικά ακόμη δεν έχω καταφέρει να φτάσω ούτε στη σελίδα 123… Το πρώτο βιβλίο της σειράς “άντρες απ’ τον Άρη, γυναίκες απ’ την Αφροδίτη” το είχε αναφέρει ο Caveman στη θεατρική παράσταση. Και φυσικά εξηγούσε πολλά από τα πράγματα που προσπαθούσα να κατανοήσω.

Ο τίτλος λοιπόν του βιβλίου που δεν έχω διαβάσει αλλά είναι το πρώτο που έχει κείμενο στη σελίδα 123 είναι: “Το ραντεβού του Άρη και της Αφροδίτης” (όχι του δικού μας Άρη…). Σταμάτα να γελάς, σε ακούω… Είστε τυχεροί γιατί οι 3 πρώτες προτάσεις μετά την 5η είναι αρχή ενότητας.

Ξεκινάμε λοιπόν:

” Ο Χοσέ έπαψε να προσφέρεται

Η Μαρία μας παραπονέθηκε : “Μόλις γίναμε μόνιμο και μονογαμικό ζευγάρι, εκείνος σταμάτησε να μου προσφέρει τη βοήθειά του σε διάφορα πράγματα. Για πράδειγμα, ερχόταν στο σπίτι μου, θρονιαζοταν στην πολυθρόνα κι έβλεπε τηλεόραση ενώ εγώ ετοίμαζα το δείπνο· στην αρχή της γνωριμίας μας με βοηθούσε πάντα στις ετοιμασίες. Μου φάνηκε απίστευτο ότι από ένα σημείο και μετά μου συμπεριφερόταν λες και ήμουν υπηρέτρια και περίμενε να κάνω τα πάντα για εκείνον.”

Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα μπορούσε να αποτελεί θέμα για μεσημεριανή εκπομπή… Βρε τον Χοσέ….