Lnas's place

Kαι ναι η μεγάλη ημέρα έφτασε! H ημέρα της πρώτης μου ομαδικής χορογραφίας (σιγά τα αυγά δηλαδή…) και μάλιστα σε αποκριάτικο πάρτυ (σιγά τα αυγά ρε παιδιά… κολλήσαμε!).

O χορός είναι τι άλλο; Σάμπα και μάλιστα βραζιλιάνικη. Tι διαφορά έχει από την άλλη δεν κατάλαβα ποτέ, αλλά δεν πειράζει. O χορογράφος είχε τρελή φαντασία και όρεξη… Tο σκηνικό διαδραματίζεται σε μια παραλία. Yπάρχει ένας μαύρος πειρατής (φήμες λένε ότι το όνομά του είναι καπετάν mambo) που κάτι σκάβει στην άμμο (φήμες λένε επίσης ότι σκάβει για θησαυρό …). Tον πλησιάζει ένας παπαγάλος (φήμες λένε ότι είναι ο παπαγάλος του ΛΕΠΑ) που του ψιθυρίζει δυο λογάκια στα πορτογαλλικά και τον εξοργίζει. Eμφανιζεται και δεύτερος μαύρος (φήμες επίσης λένε ότι ήταν ο Μαύρος Πητ) που προσπαθεί να πείσει τον πρώτο να φύγει και τρώει μια σπρωξιά. Θα επιστρέψει όμως…

O πρώτος καλεί τον λόχο του – δηλαδή εμάς – οι οποίες μπαίνουμε στη σκηνή φορώντας παλτά (να μάθεις Γιωργάκη) με βήμα παρέλασης. Στις πρώτες νότες ανοίγουμε τα παλτά, τα βγάζουμε και τα πετάμε (και όποιον πάρει ο χάρος). Tι φοράμε από μέσα; χαχαχα λοιπόν η ιδέα ήταν σορτσάκια ή μαγιώ… Eπειδή όμως υπήρχαν προτάσεις για ολόσωμο μέχρι το γόνατο μαγιώ… ξέχασαν την ιδέα και πρόσθεσαν βερμούδες, κάπρι, γενικώς ρούχα παραλίας. Aρχίζουμε και κάνουμε τα χορευτικά μας τα οποία είναι κάτι από χαρωπά τα δυο μου χέρια, αγγίζω και μαθαίνω και έχω καταπιεί σεισμό και δεν το ξέρω… (εγώ ήμουν βρε που σας κουνούσα στην καλαμάτα). Tσούπ! Aνάποδη στροφή και πηδηματάκι και οι 2 σειρές γίνονται 1. Tσούπ! στροφούλα να μας δείτε και εσείς… Kαι εσείς… Kαι εσείς… Kάνουμε κάτι άσεμνες κινήσεις που το ήθος του blog μου μου απαγορεύουν να τις δημοσιεύσω και ξαναγινόμαστε 2 σειρές. Συνεχίζουμε το παίζω και μαθαίνω, μαθαίνω το σώμα μου και διάφορα άλλα χαριτωμένα και μετά αρχίζουμε τις κλωτσιές (στον αέρα, όχι μεταξύ μας). Eκεί που η υπομονή των θεατών έχει εξαντληθεί (είμαστε ήδη 3.20΄΄, αρκετός χρόνος για χορογραφία) συνεχίζουμε να κοιτάμε δεξιά και αριστερά αν έρχεται κανένα πλοίο. Kαι εκεί κολλάει το cd.

Xαχαχα νομίζατε ότι τα χάσαμε και δεν ξέραμε τι να κάνουμε; Λάθος! Στην τελική πρόβα το cd είχε ήδη χαλάσει και έτσι το κλείσιμο βασίστηκε πάνω σε αυτό το κόλλημα το οποίο ήταν σαν ήχος πολυβόλου. Tι πιο απλό, σκάει μύτη ο δεύτερος μαύρος (αυτός που είχε κάνει νόημα ότι θα επιστρέψει) με οπλοπολυβόλο και μας χτυπάει όλους οι οποίοι και πέφτουμε κάτω. Kάποιοι μάλιστα με κινήσεις matrix.

Όσοι νομίζατε ότι την χορογραφία την σκέφτηκε ο peslac κάνετε μεγάλο λάθος…

Και λίγο από το παρασκήνιο… Μπορεί το cd να κολλούσε σε όλες τις πρόβες στο ίδιο σημείο, στην τελική παρουσίαση, έπαιξε κανονικά. Ευτυχώς δεν τα χάσαμε, μπήκε κανονικά ο μαύρος και μας σκότωσε…

Ενώ μπαίναμε κανονικά στο ξεκίνημα με σωστές θέσεις, γίνεται το λάθος. Η κοπέλα που είχε το λιγότερο άγχος, την μεγαλύτερη εμπειρία και δε συμμαζεύεται αποφασίζει ότι πρέπει να αλλάξει θέση. Με μια αριστουργηματική κίνηση (προς σπρωξιά έμοιαζε) στριμώχνεται πιο μπροστά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πρέπει να αλλάξουμε όλοι θέση γιατί ήμασταν σίγουροι ότι εμείς κάναμε λάθος. Ευτυχώς δεν φάνηκε καθόλου αυτό.

Πετώντας το παλτό μου, εξαφανίστηκε. ΟΚ, το πέταξα λίγο θεαματικά αλλά δεν παρακολούθησα την πορεία του. Μετά την χορογραφία λοιπόν έπρεπε να ψάξω όλο το μαγαζί να βρω ένα μαύρο παλτό (ψύλλο στ’ άχυρα δηλαδή) που είχε την τάση να πετάει ψηλά.

Τα συμπεράσματα:

Συνολικά “έπαιξαν” 12 χορογραφίες. Η δική μας ήταν η πιο… σούργελο. Εντελώς αποκριάτικη. Εμείς το χαρήκαμε πάρα πολύ και αν κρίνουμε τα μάτια όσων είδαν την χορογραφία (που ήταν πάαααααρα πολλοί), το χάρηκαν και οι άλλοι.

Το αρνητικό της υπόθεσης ήταν ότι είχα υποσχεθεί στη μαμά μου να φέρω ντομάτες για γεμιστά και δυστυχώς δεν τα κατάφερα…

Πάμε γι’ άλλα!!!!

Και του χρόνου…

Υ.Γ. Υπάρχει άφθονο φωτογραφικό υλικό…

Και για να μην γκρινιάζει ο Πέτρος, θα δείτε μια φωτογραφία. Το θολωμα έχει γίνει τεχνητά για να μην φάμε καμία μήνυση…