Lnas's place

Ναι, ναι για σένα. Για σένα που αναρωτιέσαι αν μιλάω για σένα. Εσένα καλέεεεε! Όχι, χρυσό μου, όχι για σένα που έχεις παίξει σε όλα τα ακατάλληλα blogοπαίχνιδα. Χμ… Για να σκεφτώ… Και για σένα. Ξέρω τα πάντα.

Για σένα που μπαίνεις το πρωί στο λεωφορείο/τρένο/τράμ/μετρό/αυτοκίνητο/γραφείο/μαγαζί μιλώντας στο κινητό σου. Για σένα που μιλάς με τον συνεταίρο/συνεργάτη/πελάτη/μαθητή/δικηγόρο/γιατρό και κάνεις όλες σου τις συνεννοήσεις. Ξέρω τα πάντα. Ξέρω ότι σήμερα δε θες να πας να δεις τον πελάτη σου, ότι δεν έχεις διαβάσει, ότι η δουλειά δεν θα είναι έτοιμη, ότι είσαι άρρωστος, ότι το χρηματιστήριο ανέβηκε ή έπεσε (πούλα, πούλα, σε κοροίδευα παλιά…), ότι τα οικονομικά σου είναι χάλια… Ξέρω τα πάντα σου λέω. Γιατί τα λες δυνατά.

Φωνάζεις να ακουστείς πιο δυνατά από τον διπλανό που κάνει τα ίδια ακριβώς… Και εγώ σε ακούω. Δεν κάνεις καν τον κόπο να απομακρυνθείς από το αυτί μου. Πολλές φορές ακούω και την άλλη φωνή… Και έχω τον πλήρη διάλογο.

Δεν ξέρω όμως μόνο τα επαγγελματικά σου. Σε ξαναβρίσκω πάλι το μεσημέρι. Σε πιο οικογενειακές στιγμές. Μιλάς με την γυναίκα σου, το παιδί σου (να σου ζήσει βρε, σε είπε “μπαμπά”!!! αχ τι ωραία), την ερωμένη σου (αυτό το καταλαβαίνω από τα σιρόπια που πέφτουν στο πάτωμα), τους φίλους σου. Ξέρω τι φαγητό θα φας, ξέρω αν πήγες τουαλέτα το πρωί, αν έκανες έρωτα με την γυναίκα σου εχθές, αν πήρες δώρο στην ερωμένη σου…. Ξέρω τι δικαιολογίες λές στη μία για την άλλη. Ξέρω ότι έχεις διπλή ζωή! Ξέρω και για εκείνον τον κάλλο που σε ταλαιπωρεί, ξέρω τι ψήφισες…

Ξέρω τα πάντα για σένα, σου λέω… Και ας μην πήγες ποτέ σε reality (εσύ σε τέτοιο παιχνίδι, ΠΟΤΕ). Και ας μην βγήκες ποτέ σε παράθυρο να πεις να προσωπικά σου ή τις απόψεις σου. Μπορεί να μην είμαι ο Μάκης, αλλά ξέρω τα πάντα για σένα. Εσύ μου το επέτρεψες!