Lnas's place

Το Σαββατοκύριακο αυτό έπρεπε να συμβούν πολλά.

Είχα βάλει όρο στον εαυτό μου να ηρεμήσω για να μην χάσω τον έλεγχο και αντιδράσω υπερβολικά. Ήξερα ότι είχα δίκιο (συνήθως βάζω ένα ερωτηματικό αλλά τώρα δεν κόλλαγε ρε γμτ) και δεν ήθελα να το χάσω λόγω λάνθασμένης αντίδρασης.

Ξεκίνησα από το Σάββατο τη φασίνα. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω τους λογαριασμούς μου με τα ντουλάπια. Η επίθεση ήταν πολύπλευρη. Πετούσα με τέτοια ένταση ότι δεν θα χρειαζόμουν πια, που κάποια στιγμή απόρησα. Που κρύβονταν τόσα πράγματα ή μήπως ήταν πάντα εκεί αλλά εγώ δεν τα έβλεπα; Όπως και να είχε τώρα πια βρίσκονταν σε σακούλες.

– Θα κατεβάσω εγώ τα σκουπίδια. Να μη σου πω ότι θα τα πάω εγώ στη χωματερή… Να είμαι σίγουρη ότι θα καταστραφούν. Δε θα ξαναγυρίσουν.

Η Κυριακή με βρήκε λίγο πιο χαλαρή… Είχα σχέδια που τελικά δε βγήκαν όπως τα θέλαμε αλλά δεν πειράζει. Το απόγευμα συνειδητοποίησα ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και εγώ ακόμη δεν είχα ηρεμήσει εντελώς. Σχέδιο φασίνα νούμερο 2: Ξεκαθάρισμα στον υπολογιστή… πως μαζεύτηκαν τόσες δουλειές; Ήταν όμως σχετικά εύκολη η ομαδοποίηση… Τα υπόλοιπα έγιναν στον αυτόματο.

Ούπς! Τι είναι αυτά; Και άλλα ντουλάπια με ζητούν απεγνωσμένα για ξεκαθάρισμα. Αυτή τη φορά πάλεψα λίγο με τις αναμνήσεις… Ευχάριστες οι περισσότερες. Όχι, όχι αυτά δεν θα πεταχτούν. Θα μπουν στο χρονοντούλαπο και που ξέρεις; μπορεί να φέρουν ξανά αναμνήσεις και άτομα.

Κατέληξα να χαλαρώνω με την αγαπημένη μου μουσική, ένα ποτάκι και το μαξιλάρι μου.

Μπαίνω σε αρντάν mode και φεύγω…

Kάποιος μου κάνει πλάκα, δεν εξηγείτε αλλιώς… Για το φονικό καμία συζήτηση (τι να πούμε άλλωστε), αλλά για όλα (που εντελώς συμπτωματικά “σκάνε” σήμερα) τα άλλα θα ψάξουμε να βρούμε μια δικαιολογία (την πιο ηλίθια κατά προτίμηση) για να επιβεβαιώσουμε την ακαταλληλότητά μας. Tα χάπια μου…