Για το πρώτο μέρος εδώ.
Πήρε την ανθοδέσμη στα χέρια της και χαμογέλασε. Διάβασε την κάρτα.
– Ο τρελός…
Κοιτάζει το ρολόι της. Η ώρα ήταν 12. Είχε μόλις 8 ώρες για να γίνει μια κούκλα.
“Έχω ραντεβού” έλεγε και ξανάλεγε… τραγούδησε όλα τα τραγούδια της εποχής της που έλεγαν για ραντεβού “Έχω απόψε ραντεβού, ραντεβού με σένα… κι απ’ το τρακ τα πόδια μου… γιατί έχω απόψε ραντεβού, το πρώτο ραντεβού..”
Το θυμόταν το πρώτο τους ραντεβού. Την είχε πάρει τηλέφωνο στη δουλειά.
– Έχω εισιτήρια για μια συναυλία απόψε, θέλεις να έρθεις μαζί μου;
Πήγε. Συναυλία δεν άκουσε όμως. Τώρα που το θυμήθηκα να τον ρωτήσω για ποια συναυλία ήταν τα εισιτήρια…
Κάθισαν να χαζέψουν την θέα. Πήραν και ένα ποτό, δεύτερο… Πέρασαν όμορφα. Από την αρχή της είχε κάνει εντύπωση. Ναι, της άρεσε.
Δε θα ξεχάσει ποτέ πόσο της έλειψε όταν είχε φύγει για μια ολόκληρη εβδομάδα, για κείνο το συνέδριο… Ατέλειωτη της φάνηκε. Κάθε μέρα μιλούσαν όμως στο τηλέφωνο. Δήθεν να της λέει τι έγινε στο συνέδριο μήπως τα ξεχάσει. Άκουγε… Αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα. Της άρεσε απλά να τον ακούει.
Στο τέλος της εβδομάδας δεν άντεξε. Πήρε το αεροπλάνο και πήγε. Θα του έκανε έκπληξη. Τώρα που το σκέφτομαι μπορεί να ήταν με άλλη και να μου έκανε έκπληξη. Τι αφελής που ήμουν… Πέρασαν πολύ ωραία όμως. 12 ώρες ήταν συνέχεια μαζί!
– Πω πω πέρασε η ώρα και έχω ραντεβού…
Έβαλε τα αγαπημένα της ρούχα, έφτιαξε τα μαλλιά της, βάφτηκε και ξεκίνησε. Είχε τράκ. Το πρωί είχαν τσακωθεί λιγάκι. Τώρα που το σκέφτεται ο λόγος ήταν ασήμαντος…
Ήταν στο ραντεβού στην ώρα της. Την πήρε από το χεράκι, και περπάτησαν μαζί δίπλα στη θάλασσα.
– Ξέρεις, σκεφτόμουν σήμερα… για το πρωί.
– Ξέχνα το πρωί. Ζήσε το τώρα.
– Φοβάμαι μη σε συνηθίσω. Δε θέλω να σε συνηθίσω.
– Θυμήθηκα εκείνο το τραγούδι που πάντα σε νευρίαζε…
” Και δε θα γυρίσεις
μα θα θυμάμαι, καμιά φορά
πως μόνο μαζί σου
όλα μοιάζαν, σαν πρώτη φορά”
– Σςςςς! Εγώ όμως δε θα φύγω…
Να σε πω…το τριτο κομματι σημερα βαλτο γιατι δε μπορεις να με
αφησεις με την αγωνία για την καταληξη…οκ?
Xμ… Mπορεί να μην υπάρχει μόνο τρίτο. Eπίσης μπορεί να μην
υπάρχει καν τρίτο. Δε σε φοβάμαι εσένα… Θα έχεις καλύτερα
πράγματα να κάνεις στην Πάρο.
Καλα θα σεπαιρνω να μου τα πεις…τα επεισοδια!!!χαχαχα
Όταν οι αλλοι θα εχουν ξεραθει…
Ωραίο! Μοιάζει λίγο με το προηγούμενο βέβαια… αλλά δεν είχα
και πολλές απαιτήσεις… Στο επόμενο θα σκίσεις!!!
Kαλέέεεεεε διακοπές θα πας.
Mαφάλντα, ήθελα να μοιάζει με το προηγούμενο. H άλλη
πλευρά…
Σοβαρά; Μη μου το λες!
Το κατάλαβα. Έχει αρχίσει η τελετή έναρξης του Πεκίνου και με έχουν
ζαλίσει: “τρέχα να δεις!”
Δεν πιάνει εδώ η τηλεόραση. Άσε που έχω πολύ δουλειά… (για τη
δική σου χοσέμπα που δεν έχω καταλάβει ακόμη ακριβώς)
Έχει επανάληψη το βράδυ.
Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα είμαι στο σπίτι το βράδυ;
Δεν είπα ότι θα είσαι σπίτι, είπα ότι θα έχει επανάληψη.
Αχχ συνεχίστε άλλο λίγο κορίτσια! Αφού ξέρετε φτιάχνομαι με τις
ατάκες σας! Αυτή τη φορά έχω και τυρί στο ποπ-κορν! 🙂
Nάντια 😛
Πέτρο, Tώρα θες να σου απαντήσω; Ή να φωνάξω τον Γιώργο
καλύτερα…
Πέτρο, στη Σίφνο δώσαμε και live παραστάσεις… Έχασες!
Σκασμένο, τι θα κάνω από Τρίτη; Θα μιλάω μόνη μου; (μόλις
ξυπνήσεις, τηλεφώνησε. Κατάσταση Ε.Α.)
Το πρωί εννοώ… Να έχω φτάσει στη δουλειά!
Αφού ο λαός απαιτεί και τρίτο μέρος πρέπει να το κάνεις… 🙂 το
αξίζει άλλωστε. Και γράψε και κάτι για απόσταση please… με κάποια
σαν και μένα ηρωίδα 🙂 Αχ βρε Ελενάκι μου :*
[…]Hello http://lna.pblogs.gr/2008/08/306422.html%5B…]
το αξίζει άλλωστε. Και γράψε και κάτι για απόσταση please… με
κάποια σαν και μένα ηρωίδα 🙂 Αχ βρε Ελενάκι μου :*